Andrzej Jerzy Nowakowski urodził się 2 października 1938 roku w
Lublinie. Po przeprowadzeniu się do Warszawy, gdzie ukończył Szkołę
Podstawową. Jeszcze przed jej ukończeniem zdał egzamin wstępny do
Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Warszawie, gdzie uczył się
cztery lata (1953-1957), mając bardzo wysokie oceny z przedmiotów
artystycznych – rysunek, malarstwo, rzeźba. W latach 1957-1966 poświęcił
się wyłącznie twórczości artystycznej – malował akwarele i obrazy
olejne oraz rysował szkice i komiksy. W tym okresie „odkrył”
metaloplastykę artystyczną, która stała się jego miłością i pasją
trwającą do końca życia. Najpierw tworzył pierwsze dzieła w metalu:
biżuterię (bransolety, pierścionki, broszki i naszyjniki) oraz, co stało
się znakiem rozpoznawczym Jego całej twórczości – niepowtarzalne
figurki.
Wartość artystyczną tych małych rzeźb, w których twórca
zawarł ludzkie życie, niekiedy groteskowo i zabawnie, dostrzegł w 1966
roku artysta plastyk prof. Adam Jabłoński, przewodniczący Rady
Spółdzielni ORNO. W ORNO Andrzej Nowakowski pracował 5 lat, dzięki
czemu poznał technologie i tajniki zawodu artysty-metaloplastyka. Już w
1967 roku uzyskał dyplom zawodowy w rzemiośle złotnictwo i w 1973 roku
wspólnie z poślubioną w 1971 r. Magdą z d. Strzelecką otworzył własną
pracownię złotniczą, która zasłynęła w kraju z swych unikalnych wyrobów
metaloplastycznych, naładowanych fantazją elegancją i komunikatywnością
formy stały się znane na świecie, zwłaszcza w Japonii, skąd otrzymywał
wiele zamówień. Pracownię tę prowadził aż do śmierci.
Podczas
35-letniej pracy twórczej w zakresie metaloplastyki artystycznej Andrzej
Nowakowski został laureatem kilkudziesięciu nagród i dyplomów za prace
wystawiane na wystawach, w tym wielu nagród Związku Polskich Artystów
Plastyków. Został także odznaczony srebrnym Krzyżem Zasługi.