Andrzej Jerzy Nowakowski urodził się 2 października 1938 roku w Lublinie. Po przeprowadzeniu się do Warszawy, gdzie ukończył Szkołę Podstawową. Jeszcze przed jej ukończeniem zdał egzamin wstępny do Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Warszawie, gdzie uczył się cztery lata (1953-1957), mając bardzo wysokie oceny z przedmiotów artystycznych – rysunek, malarstwo, rzeźba. W latach 1957-1966 poświęcił się wyłącznie twórczości artystycznej – malował akwarele i obrazy olejne oraz rysował szkice i komiksy. W tym okresie „odkrył” metaloplastykę artystyczną, która stała się jego miłością i pasją trwającą do końca życia. Najpierw  tworzył pierwsze dzieła w metalu: biżuterię (bransolety, pierścionki, broszki i naszyjniki) oraz, co stało się znakiem rozpoznawczym Jego całej twórczości – niepowtarzalne figurki.

Wartość artystyczną tych małych rzeźb, w których twórca zawarł ludzkie życie, niekiedy groteskowo i zabawnie, dostrzegł w 1966 roku artysta plastyk prof. Adam Jabłoński, przewodniczący Rady Spółdzielni  ORNO. W ORNO Andrzej Nowakowski pracował 5 lat, dzięki czemu poznał technologie i tajniki zawodu artysty-metaloplastyka. Już w 1967 roku uzyskał dyplom zawodowy w rzemiośle złotnictwo i w 1973 roku wspólnie z poślubioną w 1971 r. Magdą z d. Strzelecką otworzył własną pracownię złotniczą, która zasłynęła w kraju z swych unikalnych wyrobów metaloplastycznych, naładowanych fantazją elegancją i komunikatywnością formy stały się znane na świecie, zwłaszcza w Japonii, skąd otrzymywał wiele zamówień. Pracownię tę prowadził aż do śmierci.
Podczas 35-letniej pracy twórczej w zakresie metaloplastyki artystycznej Andrzej Nowakowski został laureatem kilkudziesięciu nagród i dyplomów za prace wystawiane na wystawach, w tym wielu nagród Związku Polskich Artystów Plastyków. Został także odznaczony srebrnym Krzyżem Zasługi.